Jadi jippŭh inŭh dāng adi raru pitar adi TUHAN Tapa mbŭh napa. Jippŭh siken di dayung anŭ, “Sawŭ kah Tapa agi kidaan di angān da dŭh man buwa so tadŭ tadŭ tŭngŭn kayuh di teya ati?”
Jadi aku bada rayat ku sidia adŭp ngara ngga pedang, jarok, ka bawŭh panah, ka ngatur ngara nanyam ka manak di punok sindung, di barang yŭn-i gibayuh kamas dog pijog.
“Asi meh garang, daya-gaji adi tŭtŭd ka adi bijak? Ayŭh inŭh sianŭ adi tuan-i tijuan da jaga daya daya-gaji adi bŭkŭn, da nggen man di ngara di jam adi patut.
Kieh ngangŭn pikir-kira atin ami mbŭh kiren nang pimudip ami di ong ati, ka rabis-i gaya pimudip ami ngga angān, mbŭh dog nguasa atin adi dŭh an miman kayuh ngga atin bisig so Tapa buang ngga atin tŭnggŭn, so ka kuasa pinyirasi-mandis Tapa ka dŭh so ka pinyibijak manusia.
isa angān dŭh biyŭn sarah ka bisig nimun bara anak Tapa adi sukup kana, adi udip di ruang daya adi arap ka bidosa. Angān dŭh siŭn dŭh nyirinyak di ruang ngara mun bara bitang adi pijawa rangit,
Adŭp ngan jadi saksi ami, simŭnŭ gŭh adŭp Tapa, munki atur pimudip ami di ruang ngan adi sabah di Kristus, mbŭh bisig, batur, ka dŭh biyŭn takar sarah.