18 Niap kari roh arap anŭ muak ayŭh, ayŭh tumbang ka tana, baba-i bibude, jipŭh-i kimatet, ka pŭrŭng ganan-i bagŭg. Aku mite bara murid Mai pibu roh anŭ, pak ngara dŭh tungang.”
Ndi naan dayung daya Canaan adi rŭŭ di tarun anŭ mandŭg tudu Jesus. “Anak David!” ayŭh bagan. “Masi di aku, Tuan! Anak dayung ku dog mŭrŭt umot ka mbŭh raru sangsara-i.”
Ka puan meh, asi asi adi nang di sandah ati da makat ka taran adŭp-i ka rawŭt ngga atin adi puno sabah di pinganang-i re sawŭ jadi, kayuh anŭ taŭn re sawŭ jadi yŭn-i.
Jesus nang di ngara, “Angān adi kurang pinyabah! Ndŭg sinde meh Aku dŭh siŭn dŭh rŭŭ ngga angān? Ndŭg sinde Aku patut bijijŭ ngga angān? Taban anak anŭ kamati!”
Ngara taban anak anŭ ka Jesus. Kan roh arap anŭ kiris Jesus, ayŭh nyisŭt anak anŭ ndŭg ka-i tumbang di tana ka gurai-marik adŭp-i, buang baba-i bibude.
Ngara mbŭh keya ka girumbang bās di rawŭt, ngga pingandai adi mangŭh nŭŭh ngarun kiren adŭp-i ngga bude-i. Keya ka bitang bitang di rangit, adi Tapa mbŭh sidia yŭn-i ruro di yŭn siabo karŭm.