TUHAN nang, “Ati inŭh urun ku, adi Aku nyibake — adi Aku mbŭh mien; di ayŭh asŭng Ku munos. Aku mbŭh nggen di ayŭh kuasa Ku, ka ayŭh re taban pinyitŭnggŭn ka barang bangsa.
“Ati inŭh Urun Ku, adi Aku ko mien, adi Aku rindu; di Ayŭh asŭng Ku munos. Aku re pait Roh Ku di Ayŭh, ka Ayŭh re kidaan pinyitŭnggŭn Ku di sopŭrŭg bangsa.
Simuki meh garang ata re bisa mangān ukum kambŭi ata dŭh piduri pinyiramat bās anŭ? Adŭp Tuhan mbŭh piagah pinyiramat anŭ, ka ngara adi dingah Ayŭh mbŭh kiren di ata kayuh anŭ agi sawŭ.
Ati inŭh kayuh adi Surat-kudus nang: “Kambŭi angān dingah sirŭŭn Tapa andu ati, dŭhnyah bada adŭp ngan baking mun tayung-babuk ngan, di andu ngara rawan Tapa.”