“Batŭh andu re dŭh tia jadi jawa mu sandu, dŭh gŭh buran jadi jawa mu singarŭm; Aku, adi TUHAN, re jadi jawa mu adi tan adu adu; jawa bragah Ku re nyekar di tunduh mu.
Pinganang jadi manusia ka, puno ngga pinyirasi-mandis ngga pinyawŭ, mbŭh rŭŭ di ruang ta. Ata mbŭh kiris bragah-I; bragah adi-I kambat jadi Anak tambŭ Sama-I.
“Sama! Kaam mbŭh nggen ngara di Aku, ka Aku raan ngara agi ngga Aku di yŭn Ku rŭŭ, isa ngara bisa kiris bragah Ku, bragah adi Kaam mbŭh nggen di Aku; amai Kaam mbŭh rindu Aku sibayuh ong jadi.
Kan kieh kidaan di angān munki masam bikuasa pimandŭg Tuhan ta Jesus Kristus, kieh dŭh bisangan di dundan adi dog nimbur daya. Ngga batŭh adŭp ami kieh mbŭh kiris kuasa bās-I.
Angān adi aku rindu, madin ata mbŭh bara anak Tapa, pak gibayuh ata puan ani re ta jadi. Pak ata puan nang kan Kristus nandŭng, ata re mun Ayŭh, sabab ata re kiris munki Ayŭh sibandar-i.