Jerusalem re jadi atak pinyigaŭn, stabi, ka kayuh adi Aku ngangŭn; ka barang bangsa di ong re taru ka kimŭtŭr kan ngara dingah pasar kayuh kana adi Aku ndai yŭn daya Jerusalem ka pasar udip mujur adi Aku taban ka kupo anŭ.”
Daya mbŭh inga inga buang bipikir kan ngara kiris daya adi dŭh pandai minyu dapŭd minyu, adi kipang bua, adi bajang dapŭd panu, ka adi karak dapŭd kiris; ka ngara meh muji Tapa daya Israel.
Ngara re pirarap kuu samŭn bara daya mu adi darŭm kuu; ndi batuh dŭh gŭh ngara re tandah di yŭn-i, sabab kuu dŭh natŭng tika adi ngga Tapa mandŭg di nyiramat kuu!”
Bara pingingat-biri pari ka yŭn adŭp ngara, biragu muji Tapa amai sopŭrŭg kayuh adi ngara mbŭh dingah ka kiris. Kayuh anŭ mbŭh jadi nimun adi malaikat ko kidaan di ngara.
“Kayuh ani,” Ayŭh siken. “Kayuh adi mbŭh jadi di Jesus so Nazareth,” ngara nam. “Daya anŭ inŭh nabi, adi Tapa samŭn manusia mbŭh nyirundeng biyŭn kuasa darŭm piminyu ngga darŭm pingandai.
Kan daya Pharisee anŭ kiris, ayŭh nang darŭm asŭng-i, “Kambŭi daya ati sawŭ nabi, Ayŭh tatu puan asi dayung anŭ adi tama Ayŭh; Ayŭh tatu puan nang dayung anŭ dayung adi bidosa!”