so sopŭrŭg sangsara ngara. Dŭh-i malaikat, pak adŭp TUHAN adi nyiramat ngara. Ngga pinyirindu ka masi Ayŭh nyiramat ngara. So dawŭ-i Ayŭh ari kingat ngara,
“Israel, kuu inŭh anak pinuai Ku, anak adi Aku nyirot. Tiap kari Aku nyabŭt dŭn mu Aku ingat kuu ngga pinyirindu. Atin Ku inŭh di kuu; Aku re masi di kuu.
Agi ndi sidah, Jesus simayang di ndi yŭn. Kan-I muko simayang, ndi so bara murid-I nang di Ayŭh, “Tuhan, ngajar kieh bidua, nimun John ngajar jangi murid.”
Ka Tuhan nam, nang-I “Asi meh garang daya-gaji adi tŭtŭd ka adi bijak? Ayŭh inŭh sianŭ adi tuan-i re tijuan da jaga abin ramin-i ka tukang nggen man di daya daya-gaji adi bŭkŭn di jam adi patut.
Tuhan nam, “Kambŭi angān biyŭn pinyabah mati ndi sirah ruwang sabi, angān tungang nang di tŭngŭn ara ati, ‘Dimbut ka purun adŭp mu di rawŭt!’ ayŭh re tunda pinganang ngan.
Zacchaeus mijog ka nang di Jesus, “Dingah tuan! Aku re nggen sitangah so buat-rata ku di daya sirata, ka kambŭi aku agi nipu tadŭ daya, aku re bayar ayŭh pari pat rupet.”
Kan Ayŭh mbŭh ndŭg tiban kupo, bara daya bagŭ aŭn panu ruah re di ngubur daya kabŭs. Daya adi kabŭs anŭ inŭh anak tambŭ ndi naan dayung uban; bara daya so kupo samah panu ngga dayung uban anŭ.
“Dayung, mani kuu sien?” Jesus siken ayŭh. “Asi jiroh mu?” Pikir Ayŭh tukang-teya, ayŭh nang di Ayŭh, “Kambŭi kaam inŭh adi tambit Ayŭh, bai, kidaan di aku diki kaam na Ayŭh, isa aku di tambit Ayŭh.”
Ka rati-i, Ayŭh dŭh siŭn dŭh an jadi mun bara daya-I darŭm sopŭrŭg kayuh siŭn-I jadi Imam Bās ngara adi tŭtŭd ka adi puno ngga masi, darŭm bituan di Tapa, isa dosa sopŭrŭg daya-I bisa dog apun.
Imam Bās ta ati, dŭh-I dŭh biyŭn pinyirasi di pinyiramah ta. Ayŭh inŭh Imam Bās ta, adi ko dog pinyisuba darŭm bagŭ masam kayuh mun adŭp ta, pak dŭh-I bidosa.