“Dingah madin, daya Ku, ka mandŭg ka Aku; mandŭg ka Aku, ka angān re udip! Aku re ndai simanya adi tan adu adu ngga angān ka nggen di angān berkat adi Aku mbŭh bijanji nggen di David.
Darŭm ayŭh minyu, abun adi jawa mandŭg ka nyayung ngara, ka sirŭŭn so abun nang, “Ati inŭh Anak nyirot Ku, di Ayŭh asŭng Ku munos; dingah pinganang-I!”
“Asi asi adi mandŭg ka Aku dŭh bisa jadi murid Ku kambŭi-i dŭh rindu Aku rabis so sindŭ sama adŭp-i, rabis so anak sawŭn-i, rabis so jurud madis-i, ka rabis so adŭp-i ani.
Ayŭh agi keya ka daya adi, darŭm-i piramin, kareh tŭrŭp ka na pinagap-rasan di tunduh batuh. Ka kan uba mandŭg ka nyasar ramin anŭ ayŭh dŭh bigugoh, sabab-i mbŭh nakit dog pijog.
Bine adi rabu di tarun pibatuh, rati-i ngara adi dingah agah anŭ ka kambat-i ngga gaŭn. Pak dŭh-i mŭrŭt tŭrŭp darŭm atin ngara; ngara sabah nyitiro adŭ ka kan pinyisuba mandŭg, ngara dŭh tia sabah agah anŭ.
Jadi meh, bara dingan ku, angān dŭh siŭn dŭh ngga situngang ngan kiren darŭm pimudip ngan Tapa sawŭ ko bagan ka mien angān. Kambŭi angān ndai simŭnŭ, angān dŭh re udah pasan pinyabah ngan;