“Dŭhnyah bada anak anŭ kinaman bait ida ida ngga ayŭh,” ayŭh nang. “So madin aku puan nang kuu stabi ka taru di Tapa, amai kuu dŭh tungang siŭt kaŭs kaŭs anak dari mu so Ayŭh.”
di yŭn agi kada daya taban ka yŭn-I ndi naan daya naman andam ruku, guring di ambok. Kan Jesus kiris munki masam bās-i pinyabah ngara, Ayŭh nang di daya adi naman andam ruku anŭ, “Dŭhnyah susah, nak! Dosa mu mbŭh dog apun.”
Ripas anŭ, Jesus dapŭd ayŭh di Ramin Tuhan, ka nang di ayŭh, “Ingat nŭh, kuu mbŭh bua madin; dŭh tia bidosa te kayuh adi rabis arap jadi di kuu rai-i.”
Kan ayŭh mbŭh ndŭg ka kiris munki masam Tapa mbŭh nyiberkat ngara, ayŭh mbŭh raru gaŭn ka ngatat sopŭrŭg ngara da tŭtŭd di Tuhan ngga siabo atin ngara.
Sabar ngga dingan ngan ka apun dingan ngan kan angān agi dŭh sanang asŭng di dingan ngan. Angān dŭh siŭn dŭh an apun dingan ngan nimun Tuhan mbŭh apun angān.
Pak agi daya re nang, “Ndi naan daya biyŭn pinyabah, adi bŭkŭn biyŭn pingandai.” Pinyinam ku sakati, “Kiren di aku munki daya bisa biyŭn pinyabah kambŭi mating pingandai. Ngga pingandai ku aku re kiren di angān pinyabah ku.”