TUHAN adi Tapa ngan ngibān angān ka nang, “Aku taban saker anŭ ngga bu adi Aku nggen di angān darŭm baji Ku. Angān re dŭhsah tia nok wain adi bada angān tibabeu.
Di tika anŭ Jesus nang, “Sama, Kaam adi nguasa rangit ngga ong! Aku nggen trima kaseh di Kaam sabab Kaam mbŭh kiren di ngara adi dŭh pitar-pandai kayuh adi Kaam sukan so ngara adi bijak buang pitar-pandai.
“Angān dŭh puan kayuh adi angān mite,” Jesus nang di ngara duwŭh madis. “Bisa kah angān nok so makuk jera-birasa adi Aku re nok?” “Kieh bisa,” ngara nam.
Ayŭh panu mua juan-i, mŭŭb di tana, ka simayang, “Sama Ku, kambŭi bisa, kadi makuk jera-birasa ati so Aku! Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
“Sama,” Ayŭh nang, “Sama Ku! Sopŭrŭg kayuh bisa jadi, di Kaam. Kadi makuk jera-birasa ati so Aku. Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
“Aku dŭh bisa ndai ani ani ngga kuasa adŭp Ku sadi; Aku tingga arap kana daya so pinyibada Tapa adŭ, ngapŭi anŭ adi Aku nang agi batur, sabab-i dŭh so pinyiraan adŭp Ku, pak so pinyiraan-I adi pait Aku.