Ayŭh panu mua juan-i, mŭŭb di tana, ka simayang, “Sama Ku, kambŭi bisa, kadi makuk jera-birasa ati so Aku! Sunggu mŭnŭ dŭhnyah nurut pinyiraan Ku, pak ndai adŭ pinyiraan Mai.”
Daya Pharisee anŭ mijog sadi-i ka bidua, ‘Aku nggen trima kaseh di Kaam, Tapa, sabab aku dŭh tama, dŭh pinipu, puan kah pinanggah, mun daya bŭkŭn. Aku nggen trima kaseh di Kaam amai aku dŭh mun daya pinsuke ajeh.
Ka kan tipuh ami ayō ngara mbŭh ripuan, kieh bu so nŭ ka pijuu pimanu ami. Sopŭrŭg ngara, samŭn sawŭn ngara ngga bara anak ngara, nguru kieh ruah so kupo di ka tabing rawŭt; diginŭ kieh sidikang ka simayang.
Pak Peter bada ngara ruah ka sapa, ka adŭp-i sidikang simayang; komŭnŭ ayŭh nyindŭk tadang anŭ ka nang, “Tabitha, makat!” Tabitha bidarang, ka kan-i kiris Peter, ayŭh guru.
Darŭm-I jadi manusia di ong ati, Jesus bidua ka mite di Tapa adi taŭn dapŭd nyiramat Ayŭh so pinyikabŭs, ngga sirŭŭn bana buang ngga sien. Sabab Ayŭh pirapat adŭp-I buang tŭtŭd di Tapa, Tapa dingah Ayŭh.