Pingaten dayung ku adi aku siŭt, aku mbŭh mŭrŭt ka darŭm teya ku. Aku nguruk rapah ngga myrrh ku; aku man ju banyis ngga mara banyis ku; aku nok wain ngga sisuh ku. Man, angān adi biawang, ka nok ndŭg ka angān mabuk ngga pinyiawang!
TUHAN nang, “Mandŭg, barang naan adi badŭh asŭng; digiti agi piin! Mandŭg, angān adi dŭh biyŭn duit; miris gandom ka man! Mandŭg! Miris wain ngga sisuh; dŭhsah bayar ani ani!
Di jaman bara pimritah anŭ Tapa adi pinguasa di shorga re pijog pritah adi dŭh bisa mungan. Pritah anŭ dŭh bisa dog ngarah, pak re kubo pirabur sopŭrŭg empaya adi bŭkŭn, ka komŭnŭ adŭp-i re mritah adu adu.
TUHAN Bisa-pŭrŭg re grindung daya-I, ka ngara re pirabur pinganyu ngara. Ngara re nyirais darŭm perang mun daya mabuk ka re piruah deya pinganyu ngara; deya anŭ re aman mun deya sadis dog ren di tunduh mija-sambah so makuk.
Ngapŭi Aku kidaan di kuu, Peter: kuu inŭh batuh, ka di tunduh batuh pinagap-rasan ati Aku re pijog eklisia Ku, ka pinyikabŭs bina dŭh re tungang ngarah-i.