TUHAN re makat di Darŭd Perazim ka di rubān Gibeon nimun adi mbŭh, amai re ndai kayuh adi raan-I ndai, sunggu-i kayuh adi raru saruh. Ayŭh re ngamas-i, kraja pingandai-I adi tŭrŭp rusia-i.
Kambŭi angān abah dingah, Aku re sien darŭm bisukan sabab uap-sambuh ngan; Aku re nyisakuk sien, ka randang batŭh ku re pripasog ruah sabab daya TUHAN mbŭh dog taban ngga bu jadi daya-takap.
Pak, TUHAN, aku bŭn ngasu Kaam taban pinyirusag ka ngara; Aku dŭh mite tika pinyusah yŭn ngara. TUHAN, Kaam puan kayuh anŭ; Kaam puan kayuh adi aku nang.
Kasi ka ubak ku keya ka prigi adi puno ngga piin, ka batŭh ku keya ka sumbur adi mirasit piin-i, isa aku bisa sien sandu ngga singarŭm yŭn daya ku adi mbŭh dog siŭ.
“Simuki Aku re tandah kuu, Israel? Simuki Aku re tagan kuu? Bisa kah Aku pirabur kuu mun Admah, puan kah ndai di tunduh mu mun Zeboiim? Atin Ku dŭh re bada Aku ndai simŭnŭ! Pinyirindu Ku di kuu inŭh raru bās.