Raja nang di ayŭh, ‘Kuu daya-gaji adi arap! Aku re pakai pinganang adŭp mu ngga nunggu kuu! Kuu puan aku ati daya karas, tambit kayuh adi aku dŭh dapu ka ngatŭm kayuh adi aku dŭh purun.
Amai Roh adi Tapa nggen di angān dŭh-I bada angān jadi urun ka bada angān taru; Roh Kudus bada angān jadi bara anak Tapa kidŭ-i, ka sabab Roh Kudus ata bagan Tapa, “Sama! Sama ku!”
Amai Roh adi Tapa mbŭh nggen di ata dŭh-I ndai ata da taru, pak ngisi ata ngga kuasa, pinyirindu, ka atin adi an jaga adŭp ta so pinyiripong adi sarah.
di nggen ukum di sopŭrŭg daya, di nunggu ngara sabab sopŭrŭg urah ginaka ngara ka sabab pinganang arap adi daya bidosa adi dŭh stabi di Tapa ko piruah ngga rawan Ayŭh!”
“Dŭhnyah taru,” Samuel nam. “Sunggu angān mbŭh ndai pingandai adi sarah mun anŭ, dŭhnyah angān nyipunok TUHAN, pak bituan di Ayŭh ngga siabo atin ngan.