42 Jesus nang di ayŭh, “Kiris meh garang! Amai kuu sabah di Aku, kuu mbŭh bua.”
Ayŭh pibua ngara ngga pinganang-I ka nyiramat ngara so rubang kubur.
Kan Ayŭh minyu, ong dog napa; ngga pinganang-I sopŭrŭg kayuh tatŭng.
Jadi Jesus nam ayŭh, “Kuu dayung adi raru sabah di Aku! Kayuh adi kuu raan re dog ndai yŭn mu.” Ka di jam anŭ gŭh anak dayung-i bua.
Jesus ton tangan-I ka tama ayŭh. “Aku raan,” Ayŭh nam. “Bisig meh!” Jam anŭ gŭh daya anŭ bua so andam-i.
Jesus bigiring ka kiris ayŭh, ka nang, “Dŭhnyah susah nak! Amai kuu sabah di Aku kuu mbŭh bua.” Di jam anŭ gŭh dayung anŭ bua.
Ka Jesus nang di ayŭh, “Makat ka panu meh; kuu mbŭh bua sabab kuu sabah di Aku.”
“Ani raan mu Aku ndai yŭn mu?” “Tuan,” ayŭh nam, “Aku raan kiris tarun dinge.”
Pak Jesus nang di dayung anŭ, “Amai kuu sabah di Aku, kuu mbŭh dog nyiramat. Panu meh darŭm damai.”
Jesus nang di ayŭh, “Nak, sabab kuu sabah di Aku, kuu mbŭh bua. Panu kuu darŭm damai.”