17 Tŭbŭn tŭbŭn-i ayŭh ngŭ adŭp-i ka nang, ‘Sopŭrŭg daya kuri sama ku biyŭn pinguman rabis so adi tungang ngara man, ka aku digiti mbŭh re kabŭs sikirau!
Sopŭrŭg nasip manusia samah, ka anŭ inŭh sarah mun sopŭrŭg kayuh adi bŭkŭn adi jadi di ong ati. Sitŭkŭd manusia udip, pikir-kira ngara puno ngga andam ka sangsara, ka gŭgŭh ngara kabŭs.
Kieh bu tagan Kaam, pak dŭh tui kieh rasu raan pari. Ripas Kaam ngukum kieh, kieh mutu ubak ami amai susah. Kieh mangŭh buang dog ngamun, sabab kieh bidosa di andu kieh gibabŭ mara.’
Darŭm-i mbŭh rubuh, Jerusalem ingat sangŭn-i adi jah. Darŭm-i rabu ka darŭm tangan pinganyu, mating daya turung ayŭh; bara adi nyerang ayŭh tawŭh pinyirabu-i.
Ayŭh re bikaduh tadak bara ambai-i pak re dŭh tungang ndŭg ngara. Komŭnŭ ayŭh re nang, “Aku re pari ka banŭh ku adi sibungas-i. Pimudip ku kana dawŭ-i.”
Bara daya matak an kiris ani adi mbŭh jadi. Ka kan mbŭh ndŭg Jesus, ngara kiris sianŭ adi so bara umot mbŭh ruah, guru sindŭk kaja Jesus, nēn piraka buang mbŭh bua ka tirase; ka ngara mbŭh taru.
Nganŭ Peter rada kayuh adi mbŭh jadi di adŭp-i, ka nang, “Madin aku puan-i taŭn sawŭ! Tuhan mbŭh pait malaikat-I da nyiramat aku so kuasa Herod ka so sopŭrŭg kayuh adi daya Jahudi raan ndai di tunduh aku.”
amai tadŭ kayuh adi granan tatŭng jadi jawa. Ngapŭi meh mbŭh agi dog nang, “Burah meh, kuu adi bŭŭs, makat so pinyikabŭs; Kristus re nyekar di tunduh mu.”