28 Adŭp Tapa inŭh adi sita kupai tarun adi agi digiti andu ati, ka mating sipagi, dog badang di apui. Dŭh kah Ayŭh rabis dŭ an sita angān? Pinyabah ngan raru kurang!
Sirŭŭn dog dingah nang, “Piagah agah ati!” “Agah ani patut aku piagah?” Aku siken. “Piagah nang sopŭrŭg manusia mbŭh keya ka kupai; ngara mun bunga adi dŭh tan tui.
Jesus nam, “Angān manusia adi kurang sabah ka adi manyap! Ndŭg sinde meh Aku dŭh siŭn dŭh rŭŭ ngga angān? Ndŭg sinde Aku patut bijijŭ ngga angān? Taban anak anŭ kamati ka yŭn Ku!”
“Angān dŭh tungang sabab angān kurang sabah di Tapa,” Jesus nam. “Puan meh! Kambŭi angān biyŭn pinyabah mati sirah ruwang sabi, angān bisa nang di sandah ati, ‘Sigen adŭp mu kamajeh!’ ka-i sawŭ sigen adŭp-i. Tungang angān ndai tadŭ tadŭ kayuh!”
Adŭp Tapa inŭh adi sita kupai, kupai adi agi digiti andu ati ka mating sipagi, dog badang di apui. Dŭh kah Ayŭh rabis an sita angān? Angān kurang sabah di Aku!
Ka-I nang di murid murid-I, “Mani angān dŭh sabah di Aku?” Pak ngara mbŭh inga inga buang taru, ka nang sanuh di sanuh, “Asi daya ati? Ayŭh mritah sabak ribut ngga girumbang, ka-i tunda pinganang-I!”