7 Ka nyamtadar-i dingan ngan nam so darŭm ramin, ‘Dŭhnyah mito aku! Tiban muko dog ngusi, ka aku ngga bara anak ku mbŭh di ambok. Dŭh aku bisa makat ka nggen kayuh di kuu.’
Jadi ngara adi budo di ka kade di miris inyo; ka atan ngara di, pingaten dari mandŭg. Ngara adi rimŭh naan adi mbŭh sidia di ngga ayŭh ka gawai sawan, ka tiban meh dog tŭŭp.
Ani meh? Aku kidaan di angān, sunggu dŭh an makat bait kani ayŭh di nggen ruti di kuu adi dingan-i, ayŭh babŭ gŭh re makat ka nggen di kuu sikiang pinyiraan mu sabab kuu dŭh mangŭh darah mite.
Tuan ramin re makat ka tŭŭp tiban; ka kan angān mijog di sapa ka gutog-i buang nang, ‘Kuka tiban yŭn ami, tuan!’ ayŭh re nam angān, ‘Aku dŭh puan so ki angān mandŭg!’
Jadi Jesus tunda ngara. Kan Ayŭh mbŭh sindŭk ramin-i, pingubak soldadu anŭ pait bara dingan-i da kidaan di Ayŭh, “Tuan, dŭhnyah nyusah adŭp Mai. Aku ati dŭh sadang kana re bada Kaam mŭrŭt ramin ku,