“Aku ati Tapa adi di sambu ka adi kudus. Aku rŭŭ di yŭn adi bigatung ka adi kudus, pak Aku gŭh adi rŭŭ ngga daya adi pirapat adŭp-i ka adi mbŭh marik pimudip-i pari ka Aku, isa Aku dapŭd bada pari tagap pinyabah ngga pingarap ngara.
“Asi anŭ mandŭg so kupo Bozrah di Edom? Asi anŭ nēn piraka bireh ka panu ngga kuasa ka pinyibake?” “TUHAN inŭh anŭ, bikuasa ngga-I nyiramat, mandŭg di piagah pimanang-I”
Pak Kaam, TUHAN, agi parad ka aku, bake buang bikuasa, ka ngara adi kisiis aku re rabu ka dŭh bigaya. Ngara re dog pimangŭh ndŭg situi tui, sabab ngara dŭh mujur di pingandai ngara anŭ. Mangŭh ngara re dŭh dog kambŭt.
Jesus bada, ka bara roh arap anŭ ruah so daya anŭ ka mŭrŭt kaban ayo anŭ. Ndi kaban ayo anŭ, kurang rabis duwŭh ribu sopŭrŭg-i, rasu bikaduh mūn jenjang ka darŭm rawŭt ka rŭnggŭd.
Asi daya re dŭh taru Kaam, Tuhan? Asi daya re abah kibās adŭn Mai? Kaam sadi adŭ kudus. Sopŭrŭg bangsa re mandŭg nyambah Kaam, sabab pingandai tŭnggŭn Mai dog kiris sopŭrŭg daya.”
Barang pat dāng udip anŭ biyŭn nŭm urad-i, ka pŭrŭng ngara puno ngga dudu batŭh, di darŭm ngga di sapa. Sandu singarŭm ngara dŭh ko ko biragu nang: “Kudus, kudus, kudus, Tuhan Tapa Bisa-pŭrŭg, adi mbŭh, adi madin, ka adi re mandŭg.”