sabab pikir bangsa ati taŭn madŭd, ka ngara mbŭh mapot kajit-i buang mbŭh nutu batŭh-i. Kambŭi dŭh simŭnŭ, batŭh ngara kiris, kajit ngara dingah, pikir ngara mirati, ka ngara an pari ka Aku, Tapa nang, ka Aku pibua ngara.’ ”
Amai kambŭi angān udip nunda ka pinyiraan tibiat manusia, angān re kabŭs; pak kambŭi ngga Roh Kudus angān siŭ pingandai ngan adi bidosa, angān re udip.
Angān paan ngara ngga aŭn anŭ adi kana so dudu sadis ngan, ka jugan wain ka ngara da nok. Bada ngara mandŭg ka turung angān madin; bada ngara nyiramat angān.
Ngga mani meh angān ripong kiris sadis ngga pinganggen adi daya Ku jugan ka Aku? Mani, Eli, kuu stabi dŭ di anak anak mu so kuu stabi di Aku darŭm kuu tandah ngara pigamu adŭp-i ngga tatad tatad adi siabo kana so sopŭrŭg sadis adi daya Ku jugan ka Aku?”