TUHAN nang, “Anŭ mbŭh so pinyiraan Ku inŭh ayŭh sangsara; pinyikabŭs-i inŭh sadis ngga apun dosa. Ngapŭi ayŭh re kiris bara sesang-i; ayŭh re tui udip, ka so ayŭh Aku re dapŭd pinŭtŭn Ku.
Ayŭh siŭn ndai simŭnŭ gŭh di dari sapi anŭ, nimun ayŭh mbŭh ndai di dari sapi yŭn sadis taran dosa, ka ngga gaya adi mun anŭ ayŭh ndai sadis yŭn dosa bara daya, ka ngara re dog apun.
“Madin asŭng Ku mbŭh raru susah; Ani meh re Ku nang? Bisa kah Aku nang, ‘Sama, dŭhnyah bada tika jera-birasa ati dog Aku’? Pak sabab ati inŭh Aku mbŭh mandŭg ka darŭm ong, isa Aku kinyam jera-birasa ati.