David kiris malaikat anŭ adi aŭn siŭ daya, ka nang di TUHAN, “Aku inŭh adi sarah. Aku inŭh adi ndai sarah. Ani sarah mbŭh bara daya anŭ ndai? Kaam patut ngukum aku ngga rawang ku.”
David bidua, “O Tapa, aku inŭh adi sarah. Aku inŭh adi bada pimirang anŭ dog ndai. Ngara ati dŭh sarah. TUHAN, adi Tapa ku, ngukum aku ngga rawang ku, ka dŭhnyah ngukum daya Mai.”
Sabak ribut anŭ mbŭh tanŭ ka bitambah daras, jadi bara adi tukang pimanu kapar siken di ayŭh, “Ani patut ami ndai di kuu ngga bada sabak ribut ati rŭŭ?”
Pak, bara adi pimanu kapar suba an taban kapar ka tabing, bikayuh ngga situngang tungang ngara. Pak sabak ribut tanŭ ka makin daras maka ngara, ka ngara mbŭh dŭh dapŭd ndai ani ani.
Ayŭh nang, ‘Dŭhnyah taruh, Paul! Kuu dŭh siŭn dŭh bisara di sirung jawin Caesar. Ka Tapa, sabab pinyikana-I di kuu, re bada siramat sopŭrŭg adi birayar ngga kuu.’
Anŭ inŭh sabab daya Israel dŭh tungang rawan pinganyu ngara. Ngara ngundur so pinganyu ngara amai adŭp ngara mbŭh dog nyatŭk ukum yŭn dog siŭ! Aku dŭh re tia rŭŭ ngga angān kambŭi angān dŭh pirabur kayuh kayuh anŭ adi dŭh angān patut tambit!