Simŭnŭ gŭh, Aku kidaan di angān, re agi rabis bās pinyigaŭn di shorga sabab ndi naan daya bidosa adi mbŭh marik pimudip-i pari ka Tapa, so pinyigaŭn sabab prii puru-prii naan daya adi dog stabi adi pikir adŭp-i dŭhsah ndai simŭnŭ.”
Jesus nam, “Pinyipritah Ku dŭh tung ong ati; kambŭi pinyipritah Ku tung ong ati, bara pinunda Ku bisa makat birawan siŭn Aku dŭh dog nyerah ka darŭm tangan bara Pinguasa Jahudi. Dŭh, pinyipritah Ku dŭh di ong ati!”
Ripas anŭ, Jesus dapŭd ayŭh di Ramin Tuhan, ka nang di ayŭh, “Ingat nŭh, kuu mbŭh bua madin; dŭh tia bidosa te kayuh adi rabis arap jadi di kuu rai-i.”
Puan kah nyamtadar-i, angān ngamun atin mandis-I adi raru bās, atin duduh-I, ka atin sabar-I. Tatu angān mbŭh puan Tapa taŭn-I mandis, sabab Ayŭh raan bada angān marik pimudip ngan pari ka adŭp-I.
Dŭh-i kraja ku re kidaan arap kana daya adi dŭh Kristen. Tapa inŭh adi bisa kidaan arap kana ngara. Pak dŭh kah angān patut nyara sarah dingan ngan adi so tibaran adŭp ngan? Sak adi nang Surat-kudus, “Kadi sianŭ adi arap so tibaran ngan.”
Nakit kira atin sabar Tuhan adi keya ka pluang adi-I nggen di angān yŭn ngan dapŭd dog nyiramat, nimun Paul, dingan adi ata raru rindu, mbŭh nuris ka angān pakai pinyibijak adi Tapa ko nggen di ayŭh.