“Aku re nggen piin di tana adi badŭh ka bada anak anak sungi aman di tarun adi badŭh. Aku re ren roh Ku di anak anak mu ka berkat Ku di tunduh bara sesang mu.
TUHAN nang, “Mandŭg, barang naan adi badŭh asŭng; digiti agi piin! Mandŭg, angān adi dŭh biyŭn duit; miris gandom ka man! Mandŭg! Miris wain ngga sisuh; dŭhsah bayar ani ani!
Ka Aku re ari nyiruton angān ka pimunos asŭng ngan ngga kayuh kana. Aku re bada angān bake ka bua. Angān re keya ka teya adi biyŭn bagŭ piin, mun rubang piin adi dŭh pandai badŭh.
Aku ndai simanya ngga angān: Aku mbŭh nggen di angān kuasa Ku ngga Ajar Ku adi re jadi jangān ndŭg situi tui, ka so madin angān re tunda pinganang Ku ka ngajar anak anak ngan ka sesang sesang ngan bada tunda pinganang Ku ndŭg situi tui.”
Kan andu anŭ mbŭh mandŭg, piin adi nggen udip re aman so Jerusalem, sitangah di ka Rawŭt Pide ka sitangah di ka Rawŭt Mediterranean. Piin anŭ re aman sitŭkŭd sawa, di tipuh raga ngga di tipuh ujen.
Jesus nam, “Kambŭi kuu puan ani adi Tapa nggen, ka asi Ayŭh adi mite nok so kuu, kuu manŭn re an mite, ka Ayŭh gŭh taŭn re an nggen di kuu piin adi nggen udip.”
pak ngara adi nok piin adi Aku nggen, asŭng-i dŭh re tia badŭh. Piin adi Aku nggen di ngara agi keya ka atak piin adi nggen udip, ka adi nggen udip adi sawŭ adi tan adu adu.”