“Dŭh-i pasar sopŭrŭg ngan Aku nang sakanŭ tejah. Aku puan daya adi Aku ko mien. Pak pinganang Surat-kudus dŭh siŭn dŭh an jadi bitŭtŭk, adi nang, ‘Daya adi samah man pinguman Ku mbŭh makat rawan Aku.’
Angān dŭh mien Aku; Aku mien angān ka tijuan angān da panu ka pijadi bagŭ buwa, buwa adi tan adu adu. Ka Sama meh re nggen di angān tadŭ kayuh adi angān mite ngga adŭn Ku.
Kambŭi angān tung ong, ong taŭn-i rindu angān adi mbŭh tung adŭp-i. Pak Aku mbŭh mien angān so ong ati, ka angān mbŭh dŭh tung ong; anŭ inŭh sabab-i tiru di angān.
Sitadŭn Aku agi ngga ngara, Aku kingat ngara ngga kuasa adŭn Mai, adŭn adi Kaam mbŭh nggen di Aku. Aku mbŭh grindung ngara, ka ndi so ngara mating gŭh manyap, adŭ-i sianŭ adi taŭn re manyap. Ayŭh mbŭh simŭnŭ, isa pinganang Surat-kudus jadi bitŭtŭk.
Angān inŭh bara anak sama ngan, Siarap; angān raan tunda pinyiraan-i. So sibungas-i ayŭh taŭn mbŭh pinyiŭ ka bŭn adŭ tura ka pinyawŭ, sabab mating pinyawŭ darŭm ayŭh. Kan ayŭh kadong, anŭ mbŭh taŭn tibiat adŭp-i, sabab ayŭh pingadong ka raja pingadong.
ka nang, “Kuu anak Siarap! Kuu pinganyu sopŭrŭg kayuh adi kana. Kuu mbŭh puno ngga barang masam akar adi arap, ka mbŭh siraru suba an marik kayuh adi sawŭ pasar Tuhan da jadi kayuh kadong!
Sawŭn ngara gŭh dŭh siŭn dŭh an daya adi kana urah-i, dŭh daya adi pingitong; ngara dŭh siŭn dŭh an pandai jaga adŭp-i, ka taban atin-tŭnggŭn darŭm sopŭrŭg kayuh.
Simŭnŭ gŭh ngajar bara dayung adi tuuh isa urah ngara birasŭk ngga urah dayung adi bituan di Tapa. Ngara dŭh siŭn jadi pinapŭ puan kah pimabuk. Ngara dŭh siŭn dŭh ngajar kayuh adi kana,
Daya adi babŭ bidosa taŭn-i dog dapu Siarap, sabab Siarap taŭn mbŭh bidosa so sibungas-i. Anak Tapa ko nandŭng sitagar kayuh ati, di pirabur kayuh adi Siarap ko ndai.