“Dayung, mani kuu sien?” Jesus siken ayŭh. “Asi jiroh mu?” Pikir Ayŭh tukang-teya, ayŭh nang di Ayŭh, “Kambŭi kaam inŭh adi tambit Ayŭh, bai, kidaan di aku diki kaam na Ayŭh, isa aku di tambit Ayŭh.”
Ayŭh bikaduh ka yŭn Simon Peter samŭn murid anŭ ndi, adi Jesus rindu, ka kidaan di ngara, “Daya mbŭh tambit Tuhan so kubur; kieh dŭh puan diki ngara na Ayŭh!”
Pak ayŭh nam, “Ani ati ndai ngan, sien buang nyusah atin ku? Aku mbŭh sidia dŭh yŭn dog mŭŭng adŭ di Jerusalem pak yŭn dog siŭ diginŭ yŭn adŭn Tuhan Jesus.”
Banŭh-i Elkanah siken ayŭh, “Hannah, mani kuu sien? Mani kuu abah man? Mani kuu ari susah? Dŭh kah aku ati mbŭh nyam ka adi rabis so simŭng anak dari di kuu?”