Pinganang jadi manusia ka, puno ngga pinyirasi-mandis ngga pinyawŭ, mbŭh rŭŭ di ruang ta. Ata mbŭh kiris bragah-I; bragah adi-I kambat jadi Anak tambŭ Sama-I.
“Sama! Kaam mbŭh nggen ngara di Aku, ka Aku raan ngara agi ngga Aku di yŭn Ku rŭŭ, isa ngara bisa kiris bragah Ku, bragah adi Kaam mbŭh nggen di Aku; amai Kaam mbŭh rindu Aku sibayuh ong jadi.
Sopŭrŭg ata meh, ngga jawin adi dŭh bitaŭb, kiren jawa bragah Tuhan; ka bragah anŭ, adi mandŭg so Tuhan adi Roh, bada ata bitukar jadi mun Ayŭh darŭm bragah adi rabis bās.
Kieh ati meh garang, minyu yŭn Kristus, keya ka adŭp Tapa ndai pimite-I so baba ami. Kieh mite ngga ngarun Kristus: bada Tapa ngubah angān so jadi pinganyu da jadi bara dingan-I!
Ngara adi sita pinyipesan Tapa udip ndi ngga Tapa ka Tapa udip ndi ngga ngara. Ka sabab Roh adi Tapa ko nggen di ata, ata puan adŭp ta mbŭh udip ndi ngga Ayŭh.