“Sama Ku mbŭh nggen di Aku sopŭrŭg kayuh. Mating daya puan Anak adŭ-i Sama, ka mating daya puan Sama adŭ-i Anak samŭn ngara adi Anak ko mien yŭn-I pinandŭng Sama.
“Sama Ku mbŭh nggen di Aku sopŭrŭg kayuh. Mating daya puan asi Anak adŭ-i Sama, ka mating daya puan asi Sama adŭ-i Anak samŭn ngara adi yŭn Anak ko kidaan pasar Ayŭh.”
Ngara dŭh rada adŭp-i bidosa kambŭi Aku dŭh ndai di ruang ngara kayuh adi daya bŭkŭn bŭn ndai; pak ngara mbŭh kiris kayuh adi Aku mbŭh ndai, ka mbŭh tiru di Aku samŭn di Sama Ku.
Aku simayang isa ngara jadi ndi. Sama! Aku mite ngara jadi ndi darŭm Ata, nimun Kaam agi darŭm Aku ka Aku agi darŭm Kaam. Aku mite ngara jadi ndi, isa ong bisa sabah nang Kaam sawŭ mbŭh pait Aku.
Aku darŭm ngara ka Kaam darŭm Aku, isa ngara bisa batur jadi ndi, ka isa ong bisa puan nang Kaam mbŭh pait Aku ka puan nang Kaam rindu bara pinunda Ku nimun Kaam rindu Aku.
Aku mbŭh piagah adŭn Mai di ngara, ka re adu adu ndai simŭnŭ, siŭn pinyirindu Mai di Aku bisa gŭh agi darŭm ngara, ka isa Aku bisa gŭh agi darŭm ngara.”
“Aku mbŭh kidaan pasar Kaam di sopŭrŭg daya so ong ati adi Kaam mbŭh nggen di Aku. Ngara mbŭh tung jamai, ka Kaam mbŭh nggen ngara di Aku. Ngara mbŭh tunda pinganang Mai,
Agah adi Kaam ko nggen di Aku, Aku ko nggen di ngara, ka ngara mbŭh kambat-i. Ngara puan Aku sawŭ mandŭg so Kaam, ka ngara sabah Kaam sawŭ adi bada Aku mandŭg.
Tapa adi nang, “Jawa re nyekar darŭm karŭm!” inŭh babŭ Tapa anŭ adi bada jawa-I nyekar darŭm atin ami, isa ata bisa puan bragah Tapa adi nyekar di Jawin Kristus.
Aku nuris ka angān adi bara sama, sabab angān mbŭh puan Ayŭh mbŭh agi so sibungas-i. Aku nuris ka angān, bara adi mara, sabab angān mbŭh ngarah Siarap anŭ.