Angān adi bara anak Ku, Aku dŭh re tui ngga angān. Angān re jiroh Aku; pak Aku kidaan di angān madin kayuh adi ko Ku kidaan di bara Pinguasa Jahudi, ‘Angān dŭh bisa di ka tarun yŭn adi re Ku ka.’
Angān ko dingah Aku nang, ‘Aku re bu, pak re mandŭg pari ka angān.’ Kambŭi angān rindu Aku, angān gaŭn kiris Aku di ka Sama; amai Ayŭh agi bās dŭ so Aku.
Aku kidaan ati di angān isa di andu daya ndai simŭnŭ, angān bisa ingat kayuh adi Aku ko kidaan di angān. “Aku mating kidaan kayuh ati di angān di sibungas-i, amai Aku agi ngga angān.
“Sama! Kaam mbŭh nggen ngara di Aku, ka Aku raan ngara agi ngga Aku di yŭn Ku rŭŭ, isa ngara bisa kiris bragah Ku, bragah adi Kaam mbŭh nggen di Aku; amai Kaam mbŭh rindu Aku sibayuh ong jadi.
Pŭrŭng ta ati agi keya ka bari adi yŭn ta rŭŭ di ong ati. Pak kan bari ati dog nyirubuh, ata puan Tapa re nggen di barang naan ata tarun yŭn rŭŭ. Ramin arŭn anŭ dŭh-i re ramin adi manusia ndai, pak ramin arŭn di shorga adi tan adu adu.
ka so Jesus Kristus, saksi adi tŭtŭd, adi sibungas dog pakat so kabŭs ka adi pimritah di tunduh raja raja di ong. Ayŭh rindu ata, ka ngga pinyikabŭs-I adi sadis Ayŭh mbŭh pirupas ata so dosa ta
Ka aku kiris Kupo Kudus, anŭ inŭh Jerusalem adi bauh. Ayŭh mūn so shorga so Tapa, mbŭh dog ngatur ka dog sidia mun pingaten dayung re bidapŭd ngga banŭh-i.
Aku re bada ngara adi manang jadi keya ka bara tiang darŭm ramin Tapa Ku, ka ngara re adu adu rŭŭ diginŭ. Aku re nuris di ngara adŭn Tapa Ku ka dŭn kupo Tapa Ku, adi Jerusalem bauh, adi re mūn so shorga so Tapa Ku. Aku re nuris gŭh di ngara adŭn bauh Ku.