Angān dŭh mien Aku; Aku mien angān ka tijuan angān da panu ka pijadi bagŭ buwa, buwa adi tan adu adu. Ka Sama meh re nggen di angān tadŭ kayuh adi angān mite ngga adŭn Ku.
“Kan andu anŭ mandŭg, angān dŭh re siken kayuh di Aku. Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: Sama re nggen di angān tadŭ kayuh adi angān mite ngga adŭn Ku.
Pak Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: mbŭh kana di angān inŭh Aku bu, sabab kambŭi Aku dŭh bu, Pinurung dŭh re mandŭg ka angān. Pak kambŭi Aku bu, Aku re pait Ayŭh ka angān.
Jesus nam, “Kambŭi kuu puan ani adi Tapa nggen, ka asi Ayŭh adi mite nok so kuu, kuu manŭn re an mite, ka Ayŭh gŭh taŭn re an nggen di kuu piin adi nggen udip.”
pak ngara adi nok piin adi Aku nggen, asŭng-i dŭh re tia badŭh. Piin adi Aku nggen di ngara agi keya ka atak piin adi nggen udip, ka adi nggen udip adi sawŭ adi tan adu adu.”
Jadi Jesus nang di ngara, “Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: Anak dŭh bisa ndai kayuh sadi adŭp-I; Ayŭh ndai anŭ adi-I kiris Sama-I ndai. Anŭ adi Sama ndai, Anak ndai gŭh.
Di sikasŭn andu gawai, andu adi rabis biguna darŭm tipuh gawai anŭ, Jesus mijog ka nang ngga sirŭŭn bana, “Asi asi adi badŭh asŭng-i patut mandŭg ka Aku di nok.
Imam Bās ta ati, dŭh-I dŭh biyŭn pinyirasi di pinyiramah ta. Ayŭh inŭh Imam Bās ta, adi ko dog pinyisuba darŭm bagŭ masam kayuh mun adŭp ta, pak dŭh-I bidosa.
Pak kambŭi agi so angān dŭh biyŭn pinyibijak, ayŭh patut bidua ka Tapa, adi an nggen-i di ayŭh; sabab Tapa inŭh adi an nggen ngga siabo asŭng-I di sopŭrŭg daya.
Jadi meh, ngaku sarah ngan di dingan ngan buang simayang yŭn dingan ngan, isa angān dapŭd bua. Dua daya adi ndai pinyiraan Tapa biyŭn kuasa buang ngasi.
Mandŭg meh mun batuh batuh adi udip, ka bada adŭp ngan dog pakai ngga pijog ramin Tapa adi roh, di yŭn ngan jadi bara imam adi kudus adi jugan sadis roh adi tibirang di Tapa so Jesus Kristus.