22 Bara murid gŭgŭh, sanuh kimat sanuh buang inga inga, asi meh daya anŭ.
Kan Jacob dingah gandom bagŭ di Egypt, ayŭh nang di bara anak dari-i, “Mani angān dŭh adŭ ndai ani ani?
Di tika man Jesus nang, “Aku kidaan di angān, ndi so angān re jua Aku.”
Bara murid mbŭh raru susah ka piguru siken Ayŭh ndi ngga ndi, “Manŭn dŭh-i aku adi Kaam nang, Tuhan?”
Darŭm ngara mbŭh guru man, Jesus nang, “Aku kidaan di angān, ndi so angān re jua Aku; sianŭ adi man ngga Aku inŭh ayŭh.”
Bara murid-I mbŭh susah ka piguru siken Ayŭh, ndi ngga ndi, “Tatu dŭh-i aku adi Kaam nang, dŭh kah?”
“Pak tingga nŭh! Ayŭh adi jua Aku agi sua guru digiti ngga Aku!
Jadi ngara samah siken di dupan adŭp-i, asi so ngara adi re ndai kayuh anŭ.
“Dŭh-i pasar sopŭrŭg ngan Aku nang sakanŭ tejah. Aku puan daya adi Aku ko mien. Pak pinganang Surat-kudus dŭh siŭn dŭh an jadi bitŭtŭk, adi nang, ‘Daya adi samah man pinguman Ku mbŭh makat rawan Aku.’
Ripas Jesus ko minyu sakanŭ, Ayŭh raru susah ka rasu kidaan di sopŭrŭg ngara, “Aku kidaan di angān kayuh adi sawŭ: ndi so angān re jua Aku.”