Ripas anŭ, Abram kiris kayuh keya ka darŭm pŭmŭh ka dingah TUHAN nang di adŭp-i, “Dŭhnyah taru, Abram, Aku re grindung kuu so pinyusah ka re nggen di kuu upah bās.”
Dŭhnyah taru — Aku agi ngga angān! Aku ati Tapa ngan — dŭhnyah bada ani ani pitaru angān! Aku re bada angān bake ka turung angān; Aku re grindung angān ka nyiramat angān.
Dŭhnyah taru, kuu re dŭh dog pimangŭh dinge; kuu re dŭh dog ngamun. Kuu re kambŭt pimudip mu adi dŭh tŭtŭd di tika kuu babŭ mara, ka udip maput mu jadi dayung uban.
“Angān re bu tingge Babylon ngga gaŭn; angān re dog nguru ruah so kupo ngga damai. Darŭd ngga sandah re biragu ngga gaŭn, ka tŭngŭn tŭngŭn kayuh re nyirais ngga gaŭn.
Aku re kadi bara tibaran kadis adi mandŭg so utara ka re kasig kada-i ka tarun tana-pajam. Bara-i adi tura ka jawin re dog kasig ka Rawŭt Pide, bara adi tura ka punok ka rawŭt Mediterranean. Tadang ngara re buuh madam. Aku re pirabur ngara sabab sopŭrŭg kayuh adi ngara mbŭh ndai di tunduh ngan.
Madin angān re biyŭn bagŭ kayuh man, ndŭg ka bisoh. Angān re muji TUHAN adi Tapa ngan, adi mbŭh ndai pingandai saruh yŭn ngan. Daya Ku dŭh re tia dog ngamun.
“Pari ingat kayuh adi jah, jaman adi ngga angān gibayuh dog biranak, ndŭg ka jaman Tapa napa manusia di ong. Di ndi ong ong, mbŭh kah kayuh adi raru grua mun ati jadi? Mbŭh kah daya dingah kayuh adi mun ati?