Kan Abner mbŭh ndŭg Hebron, Joab taban ayŭh ka bŭngŭn di tiban-bās kupo, mun adi re an minyu ngga ayŭh sadi adŭp-i, pak diginŭ ayŭh tabŭk ayŭh di tain-i. Simŭnŭ inŭh meh Abner dog siŭ Joab sabab ayŭh muko siŭ sude-i Asahel.
Aku dog kirurung bara pinganyu, adi keya ka singah sikirau an man dagin manusia. Jipŭh ngara keya ka jarok ngga reja-panah; jura ngara keya ka pedang adi reja.
“Daya adi ndai kayuh adi arap rŭŭ bigaur ngga daya Ku; ngara keya ka daya adi tŭŭn jarat ngga nakap manuk, pak ngara mbŭh tŭŭn jarat adi ngga nakap manusia.
Ngara ari sidia an kadong; di ndi tarun tana rais, anŭ adi sawŭ dŭh bikuasa, pak atin bidikok mbŭh mritah. TUHAN nang, “Daya Ku dŭh ko ko ndai arap, ka dŭh ngaku Aku Tapa ngara.”
Barang naan an jaga adŭp-i so dingan-i, ka jurud pasid dŭh gŭh bisa dog sabah; amai barang naan mbŭh pinipu mun Jacob, ka barang naan kinarap dingan-i.
Sopŭrŭg ngara nipu dingan-i, ka mating adi nang kayuh adi sawŭ; ngara mbŭh pikanyet jura ngara minyu kadong ka dŭh re ko bidosa. Ngara dŭh ko ko ganas, ka dŭh ko ko ndai pingandai tipu. TUHAN nang daya-I mbŭh tirawan adŭp-I.