1 Kasi ka ubak ku keya ka prigi adi puno ngga piin, ka batŭh ku keya ka sumbur adi mirasit piin-i, isa aku bisa sien sandu ngga singarŭm yŭn daya ku adi mbŭh dog siŭ.
Kambŭi angān abah dingah, Aku re sien darŭm bisukan sabab uap-sambuh ngan; Aku re nyisakuk sien, ka randang batŭh ku re pripasog ruah sabab daya TUHAN mbŭh dog taban ngga bu jadi daya-takap.
TUHAN pesan aku bada kidaan di daya pasar pinyusah ku. Aku patut nang: “Isa-i randang batŭh ku pripasog ruah sandu ngga singarŭm, isa-i aku dŭh ko muās, amai daya ku mbŭh biragan ka mbŭh bana sangsara.
TUHAN siken “Re ngga mani Aku apun dosa daya Ku? Ngara tagan Aku ka mbŭh nyambah tapa tapa bŭkŭn adi dŭh sawŭ. Aku paan daya Ku ndŭg ka ngara bisoh, pak ngara tanggah ka saat jam ngga dayung sundar.
TUHAN nang di daya-I, “Kasŭk banang guni ka gurai adŭp ngan di apŭk. Bandar bandar muās mun angān muās anak tambŭ dari ngan, sabab sianŭ adi mandŭg di pirabur angān re gŭgŭh nyerang.
Batŭh ku bŭ amai dŭh ko ko sien; asŭng ku mbŭh nyibuwar. Aku mbŭh rarah amai susah kiris pinyirabur daya ku. Bara anak-anya ngga anak-sŭ mijŭp di aran kupo.
Agi kada so daya mu siŭ daya sabab an dog ngupah. Agi adi sun anak duit so duit adi ngara nginjam di daya adi samah daya Israel ka jadi kaya darŭm ngara ndai simŭnŭ. Ngara mbŭh kambŭt Aku.” TUHAN Raja mbŭh minyu.
Sopŭrŭg ngara anŭ ruai arap ka dŭh tŭtŭd. Atin tiru ngara mbŭh keya ka bireh bam apui darŭm oven-tana, adi dog tandah tukang ruti ndŭg ka tibaduk mbŭh kambang ka masak.