TUHAN pesan aku bada kidaan di daya pasar pinyusah ku. Aku patut nang: “Isa-i randang batŭh ku pripasog ruah sandu ngga singarŭm, isa-i aku dŭh ko muās, amai daya ku mbŭh biragan ka mbŭh bana sangsara.
Pak, TUHAN, aku bŭn ngasu Kaam taban pinyirusag ka ngara; Aku dŭh mite tika pinyusah yŭn ngara. TUHAN, Kaam puan kayuh anŭ; Kaam puan kayuh adi aku nang.
Kasi ka ubak ku keya ka prigi adi puno ngga piin, ka batŭh ku keya ka sumbur adi mirasit piin-i, isa aku bisa sien sandu ngga singarŭm yŭn daya ku adi mbŭh dog siŭ.
Nineveh dog pirabur, dog pirinda, ka dog tandah! Amai taru, pinyipagan daya miyap; karŭb kimŭtŭr, mating meh tia pinyibake; sopŭrŭg raŭn daya marui pusat.