So jaman tayung-babuk ami ndŭg madin, kieh, adi daya Mai, mbŭh bana bidosa. Sabab dosa ami kieh, bara raja ami, ka bara imam ami mbŭh rabu ka darŭm tangan raja raja bangsa bŭkŭn, ka kieh mbŭh dog siŭ, dog mirupak, ka dog taban ngga bu jadi daya-takap. Kieh mbŭh dog pimangŭh, ka babŭ ndŭg madin.
Sindŭ adi kiris ju madis anak-i miyap mbŭh singak singik ngasŭng. Pimudip-i mbŭh karŭm; ayŭh dog ngamun ka dog pimangŭh. Aku re bada pinganyu ngan siŭ sinadan angān adi gibabŭ udip. Aku, adi TUHAN mbŭh minyu.”
Arap adŭp mu re ngukum kuu, ka urah mu adi tagan Aku re nunggu kuu. Kuu re puan munki masam sipŭ buang arap-i kuu tagan Aku, adi TUHAN Tapa mu, buang kuu mbŭh dŭh tia tŭtŭd di Aku. Aku, adi TUHAN Raja adi Bisa-pŭrŭg, mbŭh minyu.”
Pak Kaam, TUHAN, agi parad ka aku, bake buang bikuasa, ka ngara adi kisiis aku re rabu ka dŭh bigaya. Ngara re dog pimangŭh ndŭg situi tui, sabab ngara dŭh mujur di pingandai ngara anŭ. Mangŭh ngara re dŭh dog kambŭt.
Bara pinguru ngan re dog poh sabak, bara pambit ngan dog taban ngga bu jadi daya-takap darŭm perang, kupo ngan dog ngamun ka dog kinarap sabab sopŭrŭg pingandai arap ngan.
Pak adŭp TUHAN nang, angān inŭh adi abah tunda pinganang-I. Angān tanŭ ka mbŭh kinuas Ayŭh ngga pingandai ngan adi nyambah tibudo ka mbŭh bada ukum-I nyatŭk adŭp ngan.
Kieh patut guring darŭm mangŭh ka bada mangŭh ami nutu kieh. Kieh ngga tayung-babuk ami mbŭh ari bidosa rawan TUHAN adi Tapa ami; kieh bŭn tunda pinyipesan-I.”
sabab daya-i mbŭh ndai arap ngga kinuas Aku. Ngara jugan sadis ka tapa tapa bŭkŭn ka bituan di tapa tapa adi adŭp ngara bait kuu bait tayung-babuk ngara bŭn nyambah.
Dingah! Di ndi tarun tana rais aku dingah daya ku nyirais nang, “Mbŭh mating kah TUHAN di Zion? Mbŭh mating kah raja Zion diginŭ?” TUHAN, adi raja ngara, nam, “Mani angān kinuas Aku ngga pingandai ngan adi nyambah tibudo ka mutu ubak ngan ka tapa tapa saruh adi dŭh biguna?”
Dingah sak jawŭn sien di Zion, “Kieh mbŭh asur! Kieh mbŭh batur batur dog pimangŭh! Kieh dŭh siŭn dŭh bu so tarun tana ami; ramin arŭn ami mbŭh rubuh.”