Ati inŭh kayuh adi TUHAN, adi Tapa Israel, nang pasar pimritah adi sipatut-i kingat daya-I: “Angān dŭh kingat daya Ku; angān bada ngara papar sasah ka mbŭh pibu ngara. Madin Aku re ngukum angān amai arap adi angān muko ndai.
Ndŭg andu ati tarun tana ngan nyibawang ka mating daya rŭŭ dieh. Tarun tana ngan anŭ mbŭh jadi kayuh adi tikŭnŭd daya kiris, ka daya pakai dŭn-i ndu pangu sabab TUHAN mbŭh dŭh tia tan kiris kraja pingandai arap ngan ngga udip ginaka ngan.
Aku re pait pinganyu bada pirusak teya anggor daya Ku, pak dŭh batur batur pirusak-i. Aku re bada ngara kadi daan daan-i, sabab daan daan anŭ dŭh jaku.
Baji Mai di ngara bijagu gŭh darŭm aku, TUHAN, ka aku dŭh tungang nyijŭn-i tia.” Komŭnŭ TUHAN nang di aku, “Ren baji Ku di tunduh bara anak-sŭ di aran raya ka di tunduh anak anak-anya. Banŭh banŭh ngga sawŭn sawŭn ngara re dog taban ngga bu, ndŭg ka adi minyamba re dŭh gŭh dog kidŭm.
TUHAN Bisa-pŭrŭg mbŭh nggen ukum bada raja raja tabŭng tŭngŭn tŭngŭn kayuh ka nugung tana ngga nyikapung Jerusalem. Ayŭh nang, “Aku re ngukum kupo ati sabab-i mbŭh puno ngga kraja pingandai kinanyuh.
Kupo Zion mbŭh dog ukum amai dosa-i; TUHAN re dŭh tia tandah kieh di rais tami adi yŭn ami dog taran. Pak kuu, kupo Edom, TUHAN re ngukum kuu; Ayŭh re kambur sarah mu.
Aku dŭh re pirupas angān bait masi di angān. Aku re ngukum angān amai pingandai sipŭ adi mbŭh ngan ndai, isa angān puan Aku ati TUHAN, ka Aku ati adi ngukum angān.”
Aku re ngukum ayŭh amai tika tika adi ngga-i kambŭt Aku kan-i badang kimanyan ka Baal ka pakai pimakai grua-i ngga di tadak bara ambai-i. TUHAN mbŭh minyu.
Ngara jugan sadis ka Aku ka man dagin so sadis anŭ. Pak Aku, adi TUHAN, dŭh munos asŭng di ngara, ka madin Aku re ingat dosa ngara ka ngukum ngara amai dosa ngara; Aku re pait ngara pari ka Egypt!
Aku re taban perang ka angān ngga ngukum angān amai angān miranggar simanya ta, ka kambŭi angān tikuruk re magŭng adŭp ngan darŭm kupo ngan, Aku re pait andam adi dŭh tikuri ka ruang ngan, ka angān re nyerah adŭp ngan ka pinganyu ngan.