Abner nyirais nang di Joab, “Sah kah ata adu adu bisaad? Dŭh kah kuu puan nang pinŭbŭn-i re jadi dendam adŭ? Kieh ati ndi bangsa ngga kuu. Ndŭg sinde kuu re tandah bara daya mu tadak kieh?”
Pak TUHAN nang, “Bisa kah kapak nang adŭp-i bās dŭ so daya adi pakai-i? Agi kah grigaji biguna dŭ so daya adi pakai-i ngga gŭrot kayuh? Pukong dŭh pakat daya; daya pakat pukong.”
Ndŭg sinde tarun tana ami badŭh, ka kupai di barang tarun tana barŭm rayu? Dāng ngga manuk kabŭs sabab pingandai ginaka daya ami, daya adi nang, ‘Tapa dŭh kiris pingandai ta.’ ”
Aku, adi TUHAN, mbŭh natu nang pat masam kayuh adi sipŭ re jadi di ngara: ngara re dog siŭ darŭm perang; tadang ngara re dog tarik kasong; manuk re man-i, ka dāng tarun re man tadŭh-i.
Komŭnŭ TUHAN nang di aku, “Kidaan di sopŭrŭg daya anŭ nang Aku, adi TUHAN Bisa-pŭrŭg, adi Tapa Israel, pesan ngara bada nok ndŭg ka ngara mbŭh mabuk ka nguta, ndŭg ka ngara rabu ka dŭh dapŭd makat, sabab perang adi Aku pait ka ngara.
ka ngara anŭ adi duwŭh tibaran ndai simŭnŭ gŭh. Sopŭrŭg ngara digen prita-siru' di tangan bait ngara, trompet di tangan tauh ngara, ka nyirais nang, “Pedang yŭn TUHAN ka yŭn Gideon!”