Solomon nam, “Kaam ari kiren pinyirindu bās di sama ku David, adi urun Mai, ka ayŭh kana, tŭtŭd, ka tŭnggŭn ngga Kaam. Ka Kaam mbŭh adu adu kiren di ayŭh pinyirindu mai adi bās adi dŭh bisa birubah darŭm Kaam nggen di ayŭh anak adi andu ati mritah gati ayŭh.
Isa-i dŭn raja dŭh re dog kambŭt; isa-i bragah raja tan adu adu mun batŭh andu. Isa-i sopŭrŭg bangsa mite Tapa nyiberkat ngara nimun Ayŭh mbŭh nyiberkat raja.
Janji Ku agi sawŭ, ka-i re dŭh dog ngubah. Aku bipayu pakai asi adŭp Ku ati: Barang naan re mandŭg ka sidikang di sirung jawin Ku ka mutu ubak raan nundok di Aku.
Daya adi rŭŭ di tarun tana anŭ adi mite berkat re mite dog nyiberkat Tapa adi tŭtŭd. Asi asi adi bipayu re bipayu pakai adŭn Tapa adi tŭtŭd. Pinyusah adi mbŭh ripas re miyap ka dog kambŭt.”
Kambŭi ngga siabo atin, ngara raan trima adat daya Ku ka bipayu nang, ‘Siragi TUHAN udip’ — nimun ngara ko dawŭ-i ngajar daya Ku bipayu ngga dŭn Baal — ngara gŭh re jadi ndi so bara daya Ku ka re mujur udip.
TUHAN, Kaam inŭh adi grindung aku ka adi nggen pinyibake di aku. Kaam turung aku di tika susah. Bangsa bangsa re mandŭg ka Kaam so bŭngŭn ong ka nang, “Tayung-babuk ami dŭh biyŭn ani ani adŭ-i tapa kadong, tibudo adi dŭh biguna.
Kan tika anŭ mandŭg, Jerusalem re dog kadŭn ‘Takta TUHAN’, ka sopŭrŭg bangsa re tikuruk diginŭ nyambah Aku. Ngara re dŭh tia ndai kayuh adi atin tangek ngga atin arap ngara bada ngara ndai.
Jerusalem re jadi atak pinyigaŭn, stabi, ka kayuh adi Aku ngangŭn; ka barang bangsa di ong re taru ka kimŭtŭr kan ngara dingah pasar kayuh kana adi Aku ndai yŭn daya Jerusalem ka pasar udip mujur adi Aku taban ka kupo anŭ.”
Kambŭi daya raan mingangŭn, ayŭh patut mingangŭn adŭp-i puan ka mirati Aku, sabab pinyirindu Ku dŭh bisa birubah, ka Aku ndai anŭ adi tŭnggŭn ka adi batur. Anŭ inŭh kayuh adi pimunos asŭng Ku. Aku, adi TUHAN, mbŭh minyu.”
Israel, Aku re bada kuu jadi sawŭn Ku; Aku re sawŭ buang tŭtŭd; Aku re masi di kuu, ka pinyirindu Ku di kuu dŭh re birubah; Aku re bada kuu adu adu tung jaku.
ka re taban ngara ngga pari so timor ngga barat bada rŭŭ di Jerusalem. Ngara re jadi daya Ku, ka Aku re jadi Tapa ngara, mritah ngara ngga tŭtŭd ka ngga pinyitŭnggŭn.
Daya so bŭngŭn ong di parad ndi ndŭg bŭngŭn ong di parad andi stabi di Aku. Di barang yŭn ngara badang kimanyan ka Aku, ka jugan sadis adi patut dog trima. Sopŭrŭg ngara stabi di Aku!
Surat-kudus ko ninjau nang Tapa re bada daya adi dŭh bangsa Jahudi bamai ngga adŭp-I so ka pinyabah. Jadi Surat-kudus kidaan Agah Kana di Abraham: “So kuu Tapa re nyiberkat sopŭrŭg manusia.”
Dŭh-i ngara pak ata, adi mbŭh kambat sunat adi sawŭ, amai ngga pinurung Roh-I ata nyambah Tapa ka gaŭn darŭm ata udip ndi ngga Kristus Jesus. Ata dŭh bisangan di adat pŭrŭng.
Rŭŭ digiti ndŭg ripuan ngarŭm ati, ka isan isan sipagi ata di natu raan kah abah dari anŭ biyŭn pinanggong di tunduh mu. Kambŭi ayŭh raan, kana; pak kambŭi ayŭh abah, aku bipayu di TUHAN adi udip, aku re dapu pinanggong ati. Madin, guring ka rŭŭ digiti ndŭg isan isan sipagi.”
Pak David nam, “Sama mu puan munki masam kuu ruai rindu aku, ka ayŭh mbŭh ndai pikir-i dŭh re bada kuu puan kayuh adi re-i ndai, sabab te kuu naman. Aku bipayu di kuu ngga adŭn TUHAN dŭm dŭh tui aku re kabŭs!”