Ayŭh nang, “Kambŭi angān an tunda pinganang Ku ngga ndai anŭ adi Aku nang batur ka sita pesan Ku, Aku dŭh re ngukum angān ngga tadŭ mun andam anŭ adi Aku ko bada dog daya Egypt. Aku ati TUHAN adi pibua angān.”
So ubak ndŭg kaja ngan mating tapo adi pidanah. Angān mbŭh puno bada karag, bakang, ka tawan. Tawan ngan gibayuh dog ngu ka dog marut, puan kah dog nguri ngga inyo.
TUHAN, Kaam mbŭh batur batur tirawan Judah kah? Kaam tiru di daya Zion kah? Mani Kaam bandar bandar kijera kieh ndŭg ka kieh dŭh dapŭd dog pibua? Kieh jiroh damai, pak mating dapŭd ami; kieh harap adŭp ami dog pibua, pak adi agi kaŭs-i pinyitaru.
O Jerusalem, kupo adi dog rindu, ani bisa ku nang? Aku dŭh dapŭd nyaduh kuu. Gi-bŭn daya sangsara mun kuu. Pinyirusag mu raru bayah mun rawŭt; mating pingarap mu tia.
Aku jiroh daya adi pandai pijog sindung, adi dapŭd mijog di yŭn sindung adi mbŭh rubuh ka ngibān tarun tana rais kan baji Ku mbŭh re pirabur-i, pak mating dapŭd Ku.
“Manusia,” Ayŭh nang, “Aku mbŭh mata tangan raja Egypt. Mating daya marut-i bait makot-i ngga banang isa-i bisa bua ka sukup bake yŭn digen pedang dinge.
Kuu biragan ka dŭh dapŭd dog nguri, tawan mu dŭh dapŭd bua. Sopŭrŭg daya adi dingah agah pasar pinyirusag mu nupap tangan amai gaŭn. Agi kah daya tungang pirupas adŭp-i so gaok mu?
“ ‘Aku, ka Aku sadi adŭ adi Tapa; mating tapa adi bŭkŭn adi sawŭ. Aku siŭ ka Aku kudip; Aku bada tawan ka Aku bada bua, ka mating daya bisa matah kayuh adi ndai Ku.
Adŭp Kristus kabis dosa ta di pŭrŭng adŭp-I di atuh rigang, isa ata rupas so kuasa dosa, ka udip nanyam pinyiraan Tapa. Da tawan-I angān mbŭh dog pibua.
Aku nuris ati ka angān, bara anak ku, isa angān dŭh ndai dosa; pak kambŭi tadŭ so angān agi ndai dosa, ata biyŭn pingarun, Jesus Kristus adi tŭnggŭn, adi ngarun ata di sirung jawin Sama.