1-2 TUHAN bada aku di ka istana raja di Judah, adi sesang David, ka diginŭ kidaan di raja, bara pinurung-i, ka bara daya Jerusalem bada dingah kayuh adi TUHAN nang:
TUHAN bada aku nggen pinganang ati ka rawang raja Judah, adi sesang David: “Dingah kayuh adi Aku, adi TUHAN, nang. Ari ingat pimanu pinyitŭnggŭn barang andu. Grindung daya adi dog nipu so sianŭ adi nipu ayŭh. Kambŭi dŭh, arap adi kuu ndai re bada baji Ku bijagu mun apui adi dŭh dapŭd dog mura.
Pak Aku re ngukum kuu amai kayuh adi kuu mbŭh ndai. Aku re badang istana mu, ka apui anŭ re bada rŭpŭg sopŭrŭg kayuh adi maning-i. Aku, adi TUHAN, mbŭh minyu.”
“Dingah ati, angān bara imam! Nakit dingah, daya Israel! Dingah, angān adi so rawang raja! Sipatut-i angān nyarah daya ngga pinyitŭnggŭn; ngapŭi meh ukum re nyatŭk angān! Angān mbŭh jadi jarat di Mizpah, jaring adi dog tŭŭn di Darŭd Tabor,