Ramin ati re jadi tugung rakang tibawang, ka barang naan daya adi murah re gŭgŭh buang nginga. ‘Mani TUHAN ndai simŭnŭ di tarun tana ngga di Ramin ati?’ ngara re siken.
Ngara mbŭh bada tarun tana ati jadi kayuh adi pitaru, jadi kayuh adi dog ngamun adu adu. Sopŭrŭg adi murah re gŭgŭh bada kayuh adi ngara kiris; ngara re kuting ubak ngara amai inga inga.
Jerusalem ngga sopŭrŭg kupo kupo Judah, samah ngga raja raja ka bara pinguru ngara, dog bada nok so dieh, isa ngara jadi keya ka tarun tana-pajam, kayuh adi sipŭ ka adi gŭgŭh daya kiris, ka isa daya pakai dŭn ngara ndu pangu, nimun adi mbŭh ngara ndai ndŭg andu ati.
Adŭp Ku mbŭh bipayu nang kupo Bozrah re jadi tarun tana-pajam ka kayuh adi tikŭnŭd daya kiris; daya re tawŭh-i ka pakai dŭn-i ndu pangu. Sopŭrŭg anak kupo maning anŭ re rubuh ka adu adu nyibawang. Aku, adi TUHAN, mbŭh minyu.”
Kayuh ati re jadi sabab angān tunda suto danding adi arap so Raja Omri ngga anak-i, Raja Ahab. Angān pijuu atur adi ngara mbŭh pimanu, ka anŭ sabab Aku re pirabur angān, ka sopŭrŭg daya re ngamun angān. Daya di barang yŭn re tiru di angān.”
Anŭ inŭh kayuh adi re jadi di kupo adi ngangŭn kuasa-i ka pikir adŭp-i siramat. Daya darŭm kupo anŭ pikir kupo anŭ kupo adi siabo bās di ong. Munki masam pajam tarun anŭ re, tarun adi re yŭn dāng dāng tarun rŭŭ! Barang naan daya adi murah anŭ re bu tikŭnŭd.
“Di bara turap adi re, sesang sesang ngan ngga bara pinami adi mandŭg so tarun tana adi jo re kiris pinyirusag ngga sangsara adi TUHAN mbŭh taban ka tarun tana ngan.