Isa-i malaikat, adi mbŭh nyiramat aku so barang masam pinyusah, nyiberkat ngara! Isa-i dŭn ku ka dŭn nyamba ku Abraham ka Isaac adu adu dog kingat so ngara duwŭh madis ati! Isa-i ngara biyŭn bagŭ anak, bagŭ sesang!”
Jerusalem, sopŭrŭg daya saruh adi nyerang kuu re dog poh mun dabu, ka bara tibaran soldadu ngara re mikabur bu mun siriyang. Ka gŭgŭh ngga dŭh dog rada
Aku re bada bara adi kinanyuh angān bisiŭ dupan adŭp ngara; ngara re mabuk ngga deya adŭp ngara keya ka mabuk wain. Ngara re puan nang Aku ati Tapa Israel, Tapa adi bikuasa.”
Pak mating sinyata re dapŭd bada kuu kinaman; kuu re biyŭn pinyinam ngga nam daya adi nyarah kuu. Aku re ngibān urun urun Ku ka nggen pimanang di ngara.” TUHAN mbŭh minyu.
Bangsa bangsa ngga raja raja re sita kuu keya ka sindŭ daya sita anak-i. Kuu re puan nang Aku, adi TUHAN, mbŭh nyiramat kuu, nang Tapa Israel, Tapa adi Bikuasa, mbŭh pirupas kuu.
Pak sianŭ adi re nyiramat ngara inŭh bake; adŭn-I inŭh TUHAN Bisa-pŭrŭg. Adŭp-i re ngarun ngara ka re taban damai ka ong, pak Ayŭh re taban pinyusah ka daya Babylonia.”
“Ka mani ata kiris pat naan daya bijaruh di darŭm apui anŭ?” ayŭh siken. “Ngara dŭh dog mŭŭng, ka ngara dŭh gŭh kinaman — ka ndi naan so ngara adi pat anŭ mun malaikat.”
Dŭhnyah tandah kieh ramah darŭm pinyabah di tika kieh dog pisuba, pak grindung kieh so Siarap.’ [Amai Kaam inŭh Raja adi bikuasa adi dapu bragah ndŭg situi tui. Amen.]