Bara dayung Zion, mandŭg ka tingga Raja Solomon. Ayŭh nēn makota adi ko sindŭ-i na di tunduh ubak-i di andu pinyisawan-i, di andu ayŭh gaŭn buang pawŭn.
Pak dosa Israel re dog apun adŭ-i kan batuh mija-sambah daya adat karŭm mbŭh dog pirandŭk ndŭg ka asur mun dabu binyuh, ka mating tia mija-sambah kimanyan, bait tandā tandā pinatŭng tapa Asherah dŭm.
Pinyikais-i tungang dog kiris, pak ayŭh dŭh mbit piduri. Pinyirabu-i re bisā; mating daya re dapŭd nyaduh ayŭh. Pinganyu-i mbŭh manang, ka ayŭh sien mite masi so TUHAN.
“Kan tika anŭ mbŭh mandŭg,” nang TUHAN Bisa-pŭrŭg, “ndi sumbur piin re dog kuka ngga pibisig sesang sesang David ka daya Jerusalem so dosa ngara ngga pimudip ngara adi nyambah tibudo.
Ka Aku re suba utung adi taruh adi siramat ka re pibisig ngara mun pirak dog pibisig ngga apui. Aku re suba ngara mun suba mas. Ka ngara re bidua ka Aku, ka Aku re nam ngara. Aku re kidaan di ngara nang ngara inŭh daya Ku, ka ngara re ngaku Aku ati Tapa ngara.”
TUHAN Bisa-pŭrŭg nang, “Andu re mandŭg adi ngga sopŭrŭg daya adi sambuh ngga adi arap re dog badang keya ka siriyang dog badang. Di andu anŭ ngara re abo dog badang, ndŭg ka mating ani ani dŭm so ngara.
“Jerusalem, Jerusalem! Kuu siŭ bara nabi ka manjan ngga batŭh bara pinyisung adi Tapa pait ka kuu! Pikudu kari Aku raan dakŭp sopŭrŭg daya mu, nimun sindŭ siok nguruk anak anak-i di ribo urad-i, pak daya daya mu abah!