TUHAN mbŭh minyu: “Mbŭh payah inŭh ngara adi mritah Judah sabab ngara rawan Aku. Ngara tunda atur adi Aku dŭh ndai, ka na tandā-tangan di pekat-damai adi rawan pinyiraan Ku, ngga bada dosa ngara bitimbun.
Daya Ku re pari buang sien, bidua buang Aku taban ngara pari. Aku re kayak ngara ka anak anak sungi, kadŭg aran adi rata isa ngara dŭh sikak sikakong. Aku keya ka sama di Israel, ka Ephraim inŭh anak pinuai Ku.”
Dingah, ong! Ndu ukum yŭn sopŭrŭg atur kraja pingandai ngara Aku re nyirubuh bara daya anŭ, sabab ngara mbŭh tirawan ajar Ku ka dŭh tunda pinganang Ku.
Jadi dingah madin kayuh adi Aku, TUHAN Raja, nang di angān darŭd ngga sandah, di angān anak sungi ngga dau, di angān tarun adi mbŭh jadi tibawang, ka di angān kupo adi dog tagan ka adi dog pirinda ka dog ngamun bangsa bangsa adi sindŭk.
Di jaman Jotham, Ahaz, ngga Hezekiah jadi raja Judah, TUHAN nggen pinganang-I ka Micah, adi so kupo Moresheth. TUHAN pinandŭng di Micah sopŭrŭg kayuh ati pasar Samaria ngga Jerusalem.
Pak aku, TUHAN ngisi aku ngga roh ka kuasa-I, ka nggen di aku pinyimirati pasar pinyitŭnggŭn ngga pinyipagan an kidaan di daya Israel ani anŭ dosa ngara.
TUHAN Bisa-pŭrŭg nang di bara imam, “Anak stabi di sama-i, ka urun stabi di tuan-i. Aku ati Sama ngan, mani angān dŭh stabi di Aku? Aku ati Tuan ngan, mani angān dŭh taru di Aku? Angān ngamun Aku, pak angān siken, ‘Munki kieh ngamun Kaam?’
Aku bagan rangit ngga tana jadi saksi rawan angān andu ati nang, kambŭi angān nyibireu aku, angān re miyap so tarun tana anŭ. Angān dŭh re tui rŭŭ di tarun tana di pah mandi Yang Jordan adi angān re ngisi. Angān re abo dog pirabur.