TUHAN nang, “Angān pikir Aku pibu daya Ku mun daya taran sawŭn-i? Diki meh garang surat sare anŭ? Angān pikir Aku jua angān mun daya jua anak anak-i bada jadi urun? Dŭh, angān bu jadi daya-takap sabab dosa ngan; angān dog taran sabab sarah adŭp ngan.
Dayung uban rabis bagŭ di rais ngan so sirah sumat di pang rawŭt. Aku siŭ dari dari ngan adi mara adi piaŭn ka bada sindŭ sindŭ ngara sangsara. Aku nyirŭgŭh nyerang ngara ngga pinyusah ndŭg ka ngara mbŭh taru buang sera susah.
pak kupo bās adŭp ngan anŭ re dog pirinda ka dog ngamun. Babylonia re jadi bangsa adi siabo dŭh biguna; ka-i re jadi tarun tana-pajam adi dŭh biyŭn piin.
Angān adi anak Ku, minyu ngga sindŭ ngan; sunggu-i ayŭh mbŭh dŭh tia sawŭn Ku, ka Aku mbŭh dŭh tia banŭh-i. Minyu ngga ayŭh da dŭh tia tanggah ka dŭh tia nyundar.
Di tika anŭ Aku re kadi dŭn dŭn tibudo so rais ati, ka mating daya re ingat-i tia. Aku re kinating daya adi nang adŭp-i nabi ka re kinating pinyiraan daya nyambah tibudo.