“Aku ati Tapa adi di sambu ka adi kudus. Aku rŭŭ di yŭn adi bigatung ka adi kudus, pak Aku gŭh adi rŭŭ ngga daya adi pirapat adŭp-i ka adi mbŭh marik pimudip-i pari ka Aku, isa Aku dapŭd bada pari tagap pinyabah ngga pingarap ngara.
Pari ka TUHAN, sopŭrŭg ngan adi di rais ati adi pirapat adŭp ngan, adi tunda pesan-I. Ndai kayuh adi batur, ka pirapat adŭp ngan di sirung jawin TUHAN. Kadŭ angān dapŭd pirupas adŭp ngan so ukum di andu anŭ adi ngga TUHAN kiren baji-I.
Gaŭn, gaŭn, daya Zion! Nyirais amai gaŭn, angān daya Jerusalem! Tingga, raja ngan mandŭg! Ayŭh mandŭg ngga bragah ka pimanang, pak pirapat adŭp-i nunggang kaldi ngga anak kaldi.
Jesus nang di ngara, “Angān adi kurang pinyabah! Ndŭg sinde meh Aku dŭh siŭn dŭh rŭŭ ngga angān? Ndŭg sinde Aku patut bijijŭ ngga angān? Taban anak anŭ kamati!”
Sibayuh ong ati dog napa, Tapa mbŭh mien ata da jadi tung adŭp-I so ka udip ndi ta ngga Kristus, isa ata bisa jadi kudus mating takar sarah di sirung jawin-I. Sabab pinyirindu-I
Pak kuu, daya Tapa, pijo adŭp mu so sopŭrŭg kayuh adi mun anŭ. Kuu patut gruwŭn: pinŭnggŭn, udip nimun ka pinyiraan Tapa, sabah di Kristus, rindu dingan, biyŭn pinyitŭtŭd atin di tika sangsara, ka atin duduh ngga daya.
kuu an duduh darŭm kuu ngika ka ngajar daya adi matah kuu; amai sawŭ, nŭŭh dŭh puan kadŭ Tapa re nggen di ngara aran ngga marik pimudip ngara pari ka adŭp-I ka natŭng ajar adi sawŭ.
Jadi taran meh pimudip adi sembar ka urah adi ginaka. Jugan adŭp ngan ka darŭm tangan Tapa ka kambat pinganang adi-I purun darŭm atin ngan, adi dapŭd nyiramat angān.
Pak stabi di Kristus darŭm atin ngan, ka kibās Ayŭh nimun Tuhan. Ari sidia nggen pinyinam di tadŭ daya adi mite angān kidaan rati pingarap adi angān biyŭn.