13 Aku mite angān dŭhnyah jimŭ sitagar aku mbŭh sangsara yŭn ngan; sopŭrŭg anŭ mbŭh yŭn kana adŭp ngan.
Tika-i re mandŭg adi ngga daya re nang di Jerusalem, “Kupo Zion, dŭhnyah taru! dŭhnyah ramah!
Ngara nagap bara pinunda diginŭ buang ngatat ngara da bijijŭ darŭm pinyabah. Ngara ngajar, “Ata dŭh siŭn dŭh an kinyam bagŭ pinyusah sibayuh ata kinyam Pinyipritah Tapa.”
Kambŭi kieh dog pinyusah, anŭ mbŭh yŭn pinurung ka pinyiramat ngan; kambŭi kieh dog turung, angān dog turung gŭh ka dog nggen pinyibake anŭ ngga nyijŭn darŭm sabar pinyusah anŭ adi kieh gŭh kinyam.
Ngga pinyirasi-I Tapa mbŭh nggen di kieh kraja ati, ngapŭi kieh dŭh re jimŭ.
Ka dŭhnyah meh ata kawŭk ndai pingandai kana; amai kambŭi ata dŭh jimŭ, andu-i re mandŭg kan ata re kambat upah-i.
Sabab anŭ inŭh aku, Paul, adi mbŭh jadi pinyuruh Kristus bidua ka Tapa yŭn ngan adi dŭh bangsa Jahudi.
‘Bara daya Israel, dingah! Andu ati angān re biperang. Dŭhnyah taru di bara pinganyu ngan, bait ramah simangi, puan kah kandang-kandŭ taru.
Simŭnŭ gŭh angān patut sanang asŭng ka sua gaŭn ngga aku.
Madin aku gaŭn sabab jera-birasa ku yŭn ngan, sabab ngga jera-birasa pŭrŭng ku aku turung nyukup jera-birasa Kristus ngga ngarun pŭrŭng-I, eklisia.
Pak angān, bara dingan, dŭh siŭn kawŭk ndai kana.