“Aku re nggen di sesang sesang David ngga di daya Jerusalem atin adi masi ngga atin adi gagā bidua. Ngara re tingga sianŭ adi ngara mbŭh tabŭk ndŭg ka kabŭs, ka ngara re ngurid-i mun ngurid anak tambŭ adŭp ngara. Ngara re bandar bandar ngurid, mun daya ngurid anak pinuai dari.
Ayŭh mbŭh taban ata so ka pinyabah da kinyam pinyirasi-mandis Tapa, di yŭn ata madin udip. Ngapŭi ata mingangŭn di pingarap ta adi re samah dapu bragah Tapa!
Amai Roh adi Tapa nggen di angān dŭh-I bada angān jadi urun ka bada angān taru; Roh Kudus bada angān jadi bara anak Tapa kidŭ-i, ka sabab Roh Kudus ata bagan Tapa, “Sama! Sama ku!”
Simŭnŭ gŭh sopŭrŭg ta, bait-i ata daya Jahudi puan kah adi dŭh bangsa Jahudi, bait-i daya urun puan kah daya bebas, mbŭh dog baptisa Roh ndi anŭ ka darŭm ndi pŭrŭng anŭ. Tapa mbŭh nggen ndi Roh anŭ di ata da nok.
ata biyŭn ndi adŭ Tapa, adi Sama, adi pinapa sopŭrŭg kayuh, ka ata udip yŭn-I; ka mbŭh agi ndi Tuhan adŭ, Jesus Kristus, so ka Ayŭh sopŭrŭg kayuh dog napa ka so Ayŭh ata udip.
Ndai sopŭrŭg anŭ ngga simayang, mite turung so Tapa. Simayang di tadŭ nga-i, ngga kuasa Roh Kudus. Sabab anŭ angān an ari sidia ka dŭhnyah arah. Siraru simayang yŭn sopŭrŭg daya adi Tapa mbŭh mien.
Angān bagan Ayŭh Sama, kan angān simayang nyambah Ayŭh. Ayŭh ngayag sopŭrŭg daya nanyam ka kraja ngara, dŭh mien asi asi. Ngapŭi meh, sitian angān babŭ di ong ati, angān an stabi di Ayŭh.
Amai Kristus kabŭs ndi sidah yŭn adu adu ngga ngarun daya adi bidosa. Ayŭh dŭh biyŭn sarah pak kabŭs yŭn daya adi sarah, siŭn-I dapŭd nguru angān ka Tapa. Ayŭh dog ukum kabŭs nunda ka gaya pŭrŭng, pak dog kudip nunda ka gaya roh;