5 “Kieh mbŭh bidosa, kieh mbŭh ndai arap, kieh mbŭh ndai sarah. Kieh mbŭh tirawan kayuh adi Kaam pesan di kieh bada ndai ka mbŭh miriseu so kayuh adi Kaam nang batur.
Samaria rabu sabab daya Israel dŭh an dingah pinganang TUHAN adi Tapa ngara, ka miranggar simanya adi-I ndai ngga ngara ka nyibireu sopŭrŭg ukum-adat adi dog nggen Moses, adi urun TUHAN. Ngara dŭh an dingah pinganang buang dŭh tŭtŭd.
Aku nang, “O Tapa, aku mbŭh raru mangŭh re pakat ubak ku nyigura Kaam. Dosa ami mbŭh bitugung, bigatung so ubak ami; sopŭrŭg-i mbŭh bitugung ndŭg rangit.
Sopŭrŭg ata muko keya ka biri adi mbŭh manyap, barang naan ata panu kadŭg aran adŭp ta. Pak TUHAN bada ukum anŭ nyatŭk ayŭh, ukum adi sopŭrŭg ata patut trima.
Kieh mbŭh rawan Kaam, tirawan Kaam, ka abah tunda Kaam. Kieh mbŭh kinanyuh daya bŭkŭn ka nyipunok Kaam. Pikir-kira ami sarah; pinganang ami pinganang kadong.
Daya Ku bagan buang nang di Aku, ‘Sunggu dosa ami nyarah kieh, turung kieh, TUHAN, nimun adi mbŭh Kaam janji. Kieh ari tagan Kaam; kieh mbŭh bidosa rawan Kaam.
Kieh patut guring darŭm mangŭh ka bada mangŭh ami nutu kieh. Kieh ngga tayung-babuk ami mbŭh ari bidosa rawan TUHAN adi Tapa ami; kieh bŭn tunda pinyipesan-I.”
Sopŭrŭg ambai ngan mbŭh kambŭt angān; ngara dŭh tia piduri angān. Aku mbŭh nyerang angān mun pinganyu; ukum ngan inŭh bat sabab dosa ngan raru bagŭ ka udip ginaka ngan mbŭh raru sipŭ.
sabab daya-i mbŭh ndai arap ngga kinuas Aku. Ngara jugan sadis ka tapa tapa bŭkŭn ka bituan di tapa tapa adi adŭp ngara bait kuu bait tayung-babuk ngara bŭn nyambah.
“Pak TUHAN inŭh tŭnggŭn, amai aku nundok di Ayŭh. Dingah aku, angān manusia di barang yŭn; tingga aku ati adi sangsara. Bara dari ku ngga bara dayung ku mbŭh dog taban ngga bu jadi daya-takap.
“Tingga, O TUHAN, sangsara ku, ngga jera-birasa ku! Atin ku asur amai dosa ku adi dawŭ. Di aran aran raya agi daya dog siŭ; darŭm arŭn ani daya agi kabŭs.
Pak Jerusalem rawan pesan Ku ka kiren adŭp-i rabis ginaka so bangsa bangsa bŭkŭn, rabis abah dingah pinganang so rais rais adi maning-i. Jerusalem tirawan pesan Ku ka abah sita ukum ukum-adat Ku.
di yŭn ngara re udip darŭm dog taran so rais adŭp ngara. Diginŭ ngara re ingat Aku ka puan nang Aku mbŭh ngukum ngara ka pimangŭh ngara, sabab ngara dŭh tŭtŭd di Aku ka mbŭh tagan Aku ka raan dŭ di tibudo so di Aku. Ka ngara re sidot di adŭp-i sabab pingandai arap ngga adi kais adi mbŭh ngara ndai.
Sopŭrŭg daya Israel miranggar ukum ukum-adat Mai ka abah dingah kayuh adi Kaam nang. Kieh bidosa rawan Kaam, ka Kaam meh mbŭh kudog kieh ngga pangu adi dog nuris darŭm Ukum-adat Moses, adi urun Mai.
“O TUHAN adi Tapa ami, Kaam mbŭh kiren kuasa Mai darŭm Kaam taban daya Mai ruah so Egypt, ka kuasa Mai inŭh babŭ dog ingat. Kieh mbŭh bidosa; kieh mbŭh ndai sarah.
Kan TUHAN sibungas-I minyu ngga Israel so baba Hosea, Ayŭh nang di Hosea, “Sawan kuu; sawŭn mu re dŭh tŭtŭd, ka bara anak mu re batur mun ayŭh. Simŭnŭ inŭh, daya Ku mbŭh tagan Aku ka mbŭh dŭh tŭtŭd.”
Angān, mun tayung-babuk ngan adi diŭ so angān, mbŭh nyipunok ukum ukum-adat Ku ka mbŭh dŭh sita-i. Pari ka Aku, ka Aku gŭh re pari ka angān. Pak angān siken, ‘Ani dŭh siŭn dŭh ami ndai ngga ami pari ka Kaam?’