19 TUHAN, dingah kieh. TUHAN, apun kieh. TUHAN, dingah kieh, ndai meh yŭn ami! Siŭn barang naan daya puan nang Kaam inŭh Tapa, dŭhnyah sais! Kupo ngga bara daya ati inŭh jamai.”
Daya Ku bagan buang nang di Aku, ‘Sunggu dosa ami nyarah kieh, turung kieh, TUHAN, nimun adi mbŭh Kaam janji. Kieh ari tagan Kaam; kieh mbŭh bidosa rawan Kaam.
Aku re piguru pinyirusag anŭ di kupo adŭp Ku. Ngara pikir ngara re dŭh dog ukum kah? Ngara manŭn re dog ukum, amai Aku re pait perang ka sopŭrŭg bangsa di ong. Aku, adi TUHAN Bisa-pŭrŭg, mbŭh minyu.
Pak Aku dŭh jadi ndai simŭnŭ, amai anŭ bisa taban arap di Adŭn Ku, nambah gŭh dinge di sirung jawin daya adi bigaur udip ngga ngara Aku mbŭh kidaan di Israel nang Aku an nguru ngara ruah so Egypt.
“Jadi madin, nggen di bara daya Israel pinganang adi Aku, TUHAN Raja, nang di ngara: kayuh adi Aku re ndai dŭh inŭh yŭn kana ngan bara daya Israel, pak yŭn kana adŭn kudus adŭp Ku, adi angān mbŭh nyembar di barang rais adi ka ngan panu.
Dingah kieh, O Tapa; tingga kieh, ka tingga pinyusah ami ngga sangsara kupo adi dog kadŭn tunda adŭn Mai. Kieh bidua ka Kaam sabab Kaam inŭh puno ngga masi, dŭh sabab kieh mbŭh ndai pingandai batur.
Aku kiris dudu kadis anŭ man sopŭrŭg kayuh barŭm di tana, ka komŭnŭ aku nang, “TUHAN Raja, apun daya Mai! Munki ngara re tan? Ngara raru sŭ buang ramah!”
Ka madin, TUHAN, nanyam ka pinyirindu Mai adi raru bās ka adi dŭh bisa birubah, apun, aku mite, dosa ngara, nimun Kaam mbŭh ari apun ngara so andu ngara bu so Egypt.”
Ani meh? Aku kidaan di angān, sunggu dŭh an makat bait kani ayŭh di nggen ruti di kuu adi dingan-i, ayŭh babŭ gŭh re makat ka nggen di kuu sikiang pinyiraan mu sabab kuu dŭh mangŭh darah mite.